Het verhaal van Desmond

Vroeger was ik een straatschoffie, iemand die nooit werd gezien waardoor ik in mijn jongere jaren ook meerdere foute keuzes heb gemaakt. Een aantal hiervan hebben ook geleid tot een ondertoezichtstelling bij jeugdzorg. Helaas kreeg ik niet de hulp die ik op dat moment zo hard nodig had. Ondertussen werd mijn probleemgedrag steeds erger en werd ik van verschillende scholen gestuurd. Jeugdzorg oordeelde; ik moest naar een heropvoedcentrum waar het vervolgens van kwaad tot erger ging. De begeleiding die ik daar kreeg was niet afgestemd op mijn problematieken. Dit zorgde ervoor dat ik mij meer dan ooit tevoren onbegrepen voelde, wat leidde tot escalaties. Ik besloot om in mijn eentje de meest donkere paden te bewandelen. Niemand kon mij tenslotte helpen en ik was niet meer te redden, dat kreeg ik meermaals te horen. Alles alleen willen doen bracht mij ook niet verder. 

Later kwam ik er pas achter dat door de juiste mij om mij heen te verzamelen, door te zetten en moed te tonen, je vaak op hele mooie plekken komt. Het vertrouwen dat ik altijd had gemist, het eindelijk gezien worden voor wie ik ben en wat ik kan en doe, deed mij goed. Ik besefte mij dat ik dit alleen nooit gered had. 

Inmiddels heb ik ervaring opgedaan bij verschillende instanties binnen de jeugdzorg in verschillende functies, maar ook hier liep ik steeds weer tegen bepaalde zaken aan. Ik zie dingen gebeuren die mij vroeger ook zijn overkomen en besloot dat ik hier verandering in wilde brengen. Nu was de tijd om zelf op te staan. Om kinderen en jongeren die er zelf niet meer uitkomen te helpen, door hen liefde, vertrouwen, veiligheid en toekomstperspectief te bieden. 

- Desmond